Ανθρώπινες σχέσεις. Ένα από τα πιο «ιερά» ιδανικά που κουβαλάει ο άνθρωπος στο σακίδιο της ύπαρξης του. Φιλία, εργασία, έρωτας, οικογένεια∙ όλα ντυμένα με μεγάλες λέξεις και μικρά ψέματα. Γιατί αν ξύσεις λίγο την επιφάνεια, θα δεις ότι οι περισσότερες σχέσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συμφωνία αμοιβαίας υποκρισίας.

Για παράδειγμα στις φιλίες. Όλοι μιλάνε για «στήριξη», «εμπιστοσύνη» και «μοιρασμένα μυστικά». Στην πραγματικότητα; Μοιράζεσαι μόνο όσα δεν απειλούν την εικόνα σου. Κι αν τολμήσεις να ξεστομίσεις μια αλήθεια που ξεφεύγει από το επιτρεπτό, να δεις πώς θα εξαφανιστεί η παρέα πιο γρήγορα κι από έκπτωση στο Zara.

Πάμε στα ερωτικά. Εκεί η φάση αγγίζει το σουρεαλιστικό. «Αγάπη άνευ όρων», «πάθος αληθινό», «σχέση ζωής» — και δύο εβδομάδες μετά έχεις μπλοκ, γιατί είπες ότι το σούσι δεν σου αρέσει ή γιατί τόλμησες να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Η αλήθεια δεν χωράει στον έρωτα∙ αυτός τρέφεται με φαντασιώσεις, ρομαντικά φίλτρα Instagram και μισές κουβέντες που μοιάζουν με διαφημίσεις απορρυπαντικού.

Και η οικογένεια; Η πιο ακριβοπληρωμένη αυταπάτη. Οι δεσμοί αίματος παρουσιάζονται σαν άρρηκτο κάστρο, μέχρι να πέσει στο τραπέζι η διαθήκη ή μέχρι να βγει μια αλήθεια που χαλάει την εικόνα. Τότε ξαφνικά οι δεσμοί γίνονται δεσμά και όλοι θυμούνται ότι έχουν «όρια» και «διαφορετικές αξίες»…

Το ιδανικό που ονειρευόμαστε όλοι —μια σχέση χτισμένη πάνω σε αλήθεια, αυθεντικότητα και σεβασμό— είναι σαν τον Άγιο Βασίλη. Καλό για να το πιστεύεις παιδί, αλλά γελοίο αν το αναφέρεις ενήλικας. Γιατί στον πραγματικό κόσμο, οι σχέσεις είναι σκηνικά σε θέατρο όπου οι ηθοποιοί μιλάνε με στόμφο αλλά σκέφτονται: «Πότε τελειώνει το έργο να φύγω;»

Κι αν ακόμα αναρωτιέσαι γιατί η αλήθεια διώκεται από παντού, η απάντηση είναι απλή: δεν υπάρχει χειρότερο έγκλημα από το να πεις στον άλλον αυτό που ξέρει κατά βάθος, αλλά προσποιείται πως δεν υπάρχει…

«Οι παθογένειες όμως έρχονται, όχι από το ψέμα, αλλά από την αλήθεια που ποτέ δεν ειπώθηκε.»