Τέλη Ιουλίου αρχές Αυγούστου. Ο ήλιος δεν καίει απλά – ψήνει. Το πεζοδρόμιο σιγοβράζει, το κάθισμα στο καφέ λειτουργεί ως αντικολλητικό τηγάνι για κάθε κωλομέρι που τολμά να κάτσει, και η θερμοκρασία έχει φτάσει επισήμως στο «αν βγεις έξω, γίνεσαι γύρος». Και κάπου εκεί, έξω, στα όρια της ζωής και της θερμοπληξίας, στέκονται αυτοί. Οι μάρτυρες του καπνού. Οι καπνιστές.
Με τα μάτια μισάνοιχτα από τον ιδρώτα, με το παγάκι στον freddo να εξατμίζεται πριν προλάβει να λιώσει, και με ένα τσιγάρο κολλημένο στα δάχτυλα που μοιάζει με κερί γενεθλίων στην κόλαση — αυτοί οι ηρωικοί, σχεδόν μεταφυσικοί άνθρωποι παλεύουν για το αναφαίρετο δικαίωμα να καπνίσουν μαζί με την μπύρα τους. Έξω. Όπου η θερμοκρασία είναι κατά μέσο όρο πέντε βαθμούς πάνω από τον πυρετό του τυφοειδούς.
Δεν είναι επιλογή. Είναι εξορία. Σαν τον Ρήγα Φεραίο, αλλά με Marlboro.
Δεν μπορείς να καπνίσεις μέσα. Δεν μπορείς να καπνίσεις σχεδόν πουθενά. Ούτε σε κλειστές αυλές, ούτε σε εσωτερικά τουαλέτας, ούτε καν στα όνειρά σου — πιθανόν να έρθει ευρωπαίος επίτροπος και να σου πετάξει πρόστιμο στον ύπνο.
Οι φίλοι τους κάθονται δροσερά εντός, κάτω από τα air condition, συζητώντας για πολιτική και για brunch. Αυτοί, έξω. Μαζί με τα κουνούπια, τον ήλιο και την υπαρξιακή κρίση. Σαν να έχει μετατραπεί κάθε καφετέρια σε πειραματικό στρατόπεδο επιβίωσης τύπου «Survivor: Νικοτίνη Edition».
Και σαν να μην έφτανε η ντροπή του να είσαι θεριακλής με δείκτη UV στο 11, τώρα έρχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις ιδέες της.
Γιατί, λέει, δεν αρκεί που ο καπνιστής πληρώνει ήδη τον καφέ, το παγάκι, το νερό, το φιλοδώρημα, τη ζωή του και την αξιοπρέπειά του — πρέπει να πληρώσει κι άλλο για το δικαίωμα να πεθάνει αργά, με ικανοποίηση και άρωμα καβουρδισμένου καπνού.
Ανακοίνωσαν, λοιπόν, σχέδια για αύξηση της φορολογίας στα καπνικά. Γιατί όχι; Ίσως γιατί σκέφτονται να εντάξουν το τσιγάρο στο… πολυτελές lifestyle, μαζί με σαμπάνια, μαύρη τρούφα και διακοπές στη Μύκονο.
Οπότε, από Σεπτέμβρη, κάθε φορά που θα ανοίγεις πακέτο, δεν θα είναι σαν να καπνίζεις. Θα είναι σαν να επενδύεις στο Χρηματιστήριο:
«Καλησπέρα, θα ήθελα ένα Camel blue και 20% απόθεμα στη Shell».
Γιατί αυτή είναι η νέα Ευρώπη. Αν καπνίζεις, δεν είσαι ένας άνθρωπος με πάθη, αγωνίες και άγχος.
Είσαι πεισματάρης εγκληματίας με προδιάθεση για οικονομική αιμορραγία. Και φυσικά, πρέπει να πληρώσεις για αυτό. Σε χρήμα, ιδρώτα, ήλιο και κοινωνική απομόνωση.
Κλείνοντας, ας σταθούμε όλοι ένα λεπτό σιωπής, για τους φίλους και συμπολίτες μας που αυτή τη στιγμή παλεύουν να ανάψουν τσιγάρο σε τραπέζι έξω, με τον αναπτήρα να λιώνει και το πακέτο να στάζει νικοτίνη από την υγρασία.
Στηρίζουμε την αντίσταση των καπνιστών. Ειδικά όταν προσπαθούν να ανάψουν κάτω από ανεμιστήρα οροφής.
