ή αλλιώς, πώς να διαλύσεις έναν δήμο με σχέδιο, σκόνη και σκουπίδια

Υπάρχουν περιοχές που προοδεύουν, περιοχές που παλεύουν και… ο δήμος Ζωγράφου. Ένα ζωντανό μνημείο του «πως να φαίνεται ότι κάνεις έργο χωρίς να κάνεις τίποτα». Ένα διαρκές εργοτάξιο γεμάτο λάσπη, μπάζα και έναν άτυπο διαγωνισμό γύρω μας για το πιο επικίνδυνο πεζοδρόμιο. Αν ο Δάντης ζούσε σήμερα, θα έβαζε άλλον έναν κύκλο στην “Κόλαση”: τον Δήμο Ζωγράφου.

ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ (κυριολεκτικά)

Η πλειοψηφία των παιδικών χαρών του δήμου είναι σε κατάσταση που ούτε το Netflix δε θα τολμούσε να προβάλει σε θρίλερ. Σκουριασμένες, επικίνδυνες, με μισές κούνιες, κατεστραμμένες τσουλήθρες και (αν είστε τυχεροί) αδέσποτα που φυλάνε τα όρια.

Η παιδική χαρά πίσω από την Πολυτεχνειούπολη μοιάζει περισσότερο με προσομοιωτή τραυματισμών.

ΣΧΟΛΕΙΑ: ΜΑΘΗΣΗ ΜΕ ΤΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΑΒΑΝΙ ΠΟΥ ΣΤΑΖΕΙ

Η έρευνα δείχνει ότι τουλάχιστον 3 σχολεία στον Ζωγράφου έχουν χαρακτηριστεί ακατάλληλα (πχ. 5ο Γυμνάσιο – το πατάρι θεωρείται επικίνδυνο).
Τα υπόλοιπα λειτουργούν σε κτίρια με ρωγμές, υγρασία και τουαλέτες που θυμίζουν άλλες δεκαετίες – και όχι τις καλές.

Φυσικά, όταν λέμε «επικίνδυνο σχολικό περιβάλλον», δεν εννοούμε μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα.

ΜΟΝΑΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ: ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ… ΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΕ 3 ΜΗΝΕΣ

Το δημοτικό ιατρείο του Γουδή έκλεισε αθόρυβα. Η πρόσβαση σε Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας θυμίζει quiz επιβίωσης. Οι ηλικιωμένοι στέκονται στην ουρά για να πάρουν σειρά για ένα ραντεβού που θα γίνει… αφού περάσει το κρύωμα. Ίσως και η εποχή.

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ: ΟΤΑΝ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το Κολυμβητήριο Ζωγράφου είναι συχνά κλειστό λόγω βλαβών. Το Δημοτικό Στάδιο έχει σπασμένες κερκίδες και παλιές εγκαταστάσεις με… χαρακτήρα ‘80s. Όχι νοσταλγικά. Επικίνδυνα.

Γυμναστική με συνοδεία… σταυροκοπήματος. Αν δεν πέσεις από το σάπιο κάγκελο, θα σε στείλει το δάπεδο.

ΟΔΟΠΟΙΙΑ: ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΝΩΜΑΛΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η κατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων στον Ζωγράφου αποτελεί θέμα συζήτησης ακόμη και για τους… οδηγούς 4×4. Λακκούβες, σπασμένα κράσπεδα, πεζοδρόμια που έχουν ύψος 45 εκατοστά και ρίζες δέντρων που σου πετάνε το πόδι στον αέρα σαν νίντζα.

ΠΡΟΝΟΙΑ ΑΜΕΑ & ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.

Αν είσαι σε αναπηρικό αμαξίδιο στον Ζωγράφου, έχεις δύο επιλογές:

• Να μείνεις σπίτι.
• Να γίνεις ακροβάτης.

Ράμπες σπασμένες, διαβάσεις χωρίς λογική, δημόσιες υπηρεσίες χωρίς πρόσβαση. Οι ηλικιωμένοι κυκλοφορούν ανάμεσα σε μπάζα και λακκούβες με την αγωνία στο βλέμμα.

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ & ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ: ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ

Παντού σακούλες, παλιά στρώματα, μπάζα, έπιπλα… σε κοινή θέα. Όχι για λίγο – για εβδομάδες. Οι κάδοι ξεχειλίζουν, τα πεζοδρόμια είναι χαλιά από φύλλα, χώματα και… υπολείμματα πολιτισμού.

Το σύστημα αποκομιδής μοιάζει να έχει βασιστεί στη λογική:
«Ας περιμένουμε να γεμίσει τελείως και μετά θα το αγνοήσουμε.»

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο ΔΗΜΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗ

Ο Δήμος Ζωγράφου δεν πάσχει από έλλειψη χρημάτων ή δυνατοτήτων. Πάσχει από απόλυτη εγκατάλειψη, παθητική διοίκηση και ανικανότητα διαχείρισης.

Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας της καθημερινότητας που να μην φωνάζει «Βοήθεια!». Και αντί για σχέδιο, στρατηγική ή διάλογο, παίρνουμε «επικοινωνιακή ομίχλη» και βαρύγδουπες υποσχέσεις για αναπλάσεις.

Γιατί εδώ στον Ζωγράφου, δεν ζεις. Επιβιώνεις.
Κι αν τα καταφέρεις, είσαι ήρωας. Ή απλώς δεν περπατάς έξω.