Αν κάποιος ξυπνούσε από κώμα δεκαετίας και περπατούσε στους δρόμους του Ζωγράφου, θα υπέθετε ότι οι άντρες της περιοχής είτε έχουν μετατραπεί σε επαγγελματίες hipsters είτε ότι μια νέα θρησκεία λατρεύει τη θεότητα της φρεσκοξυρισμένης γενειάδας. Διότι, φίλες και φίλοι, στην καρδιά της Αθηναϊκής καθημερινότητας, εκεί που άλλοτε έβρισκες παραδοσιακά καφενεία και μικρομάγαζα, τώρα βρίσκεις ένα Barber Shop κάθε δέκα μέτρα.

Τρίχες Παντού (Μεταφορικά και Κυριολεκτικά)

Μιλάμε για μια πραγματική εκθετική αύξηση των κουρείων. Δεν έχει σημασία αν είσαι φοιτητής, επαγγελματίας, συνταξιούχος ή τουρίστας που απλά πέρασε να δει την Πανεπιστημιούπολη – ο Ζωγράφος σε αντιμετωπίζει σαν έναν δυνητικό πελάτη με μαλλιά που χρειάζονται styling. Ουσιαστικά, δεν μπαίνεις πλέον σε κουρείο για να κουρευτείς. Μπαίνεις για να συμμετάσχεις σε μια τελετουργία, με καφέ εσπρέσο στο χέρι, μουσική που παίζει κάτι μεταξύ deep house και old school ραπ και έναν κουρέα που σε αντιμετωπίζει σαν καμβά για την τέχνη του.

Ανάπτυξη; Ναι, αλλά με Λάθος Τρόπο

Η οικονομία ανθίζει, αλλά μόνο σε ξυράφια, πομάδες και πετσέτες με άρωμα σανταλόξυλο. Αντί να δούμε νέα βιομηχανία, καινοτομία, έρευνα ή τεχνολογία, αποφασίσαμε ότι το μέλλον της οικονομίας μας είναι το fade haircut και το μουστάκι με τέλειο περίγραμμα. Εντωμεταξύ, στην υπόλοιπη Ελλάδα, η περιφέρεια ακόμα παλεύει με ανεργία και οικονομική στασιμότητα, ενώ στον Ζωγράφου ένας ακόμα τοπικός “καλλιτέχνης του κουρέματος” ανοίγει το δικό του shop με neon πινακίδες και δωρεάν μπύρα για τους πελάτες.

Το Μέλλον Είναι… Κουρεμένο

Αν συνεχιστεί αυτή η τριχο-οικονομική τάση, προβλέπω ότι σε μερικά χρόνια θα βλέπουμε barber shop με drive-through εξυπηρέτηση ή ακόμα και κουρεία-μπουτίκ όπου θα σου κάνουν το κούρεμα αποκλειστικά με ψαλίδι που έχει αγιαστεί στο Άγιον Όρος. Μπορεί και να έχουμε Πανεπιστήμιο Barbering, με μεταπτυχιακά στις αρχαίες τεχνικές του fade και PhD στην ψυχολογία του πελάτη που ζητάει «μια απλή συντήρηση» αλλά εννοεί κάτι εντελώς διαφορετικό.

Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: Μήπως, αντί να δημιουργούμε ένα barber shop σε κάθε γωνία, να σκεφτούμε κάτι που να έχει πραγματική αξία για την ανάπτυξη του τόπου; Ή μήπως να αποδεχτούμε τη μοίρα μας και να ανακηρύξουμε τον Ζωγράφο σε αυτόνομο κράτος με νόμισμα τις τρίχες και ύμνο το «Barber’s Paradise»;

Όπως και να ‘χει, τουλάχιστον ξέρουμε πως αν ποτέ χρειαστείς κούρεμα – οπουδήποτε, οποτεδήποτε – ξέρεις πού να πας.