Φίλε/φίλη, το μεγάλο θαύμα της εποχής μας: η θεοποίηση του personal training και η άνοδος του σύγχρονου ναρκισσισμού με αλτήρες. Ο Δήμος Ζωγράφου δεν είναι πλέον ένας απλός τόπος διαμονής· έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο, ανοιχτό γυμναστήριο όπου η πρωινή υγρασία αναμειγνύεται με την πρωτεΐνη whey και η άσφαλτος δοκιμάζει τη συμπαγή αντοχή των αθλητικών κολάν.

Είναι μόδα; Είναι ανάγκη; Ή μήπως μια απελπισμένη προσπάθεια να δώσουμε νόημα στις ζωές μας μέσω της τέλειας γράμμωσης; Μήπως το six-pack αντικατέστησε το «Άρτος και θεάματα»; Αν ο Ρωμαίος πολίτης ήθελε μονομάχους, εμείς θέλουμε μοντελάκια με battle ropes.

Το ζήτημα δεν είναι το «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Το ζήτημα είναι ότι η ισορροπία έχει πεταχτεί στα σκουπίδια, μαζί με τα τελευταία απομεινάρια κοινής λογικής. Όχι απλά φροντίζουμε το σώμα, αλλά το μετατρέπουμε σε έκθεμα, με πιο προσεκτική συντήρηση κι από πίνακα του Ντα Βίντσι. Ποζάρουμε, αναστενάζουμε, πιάνουμε τους κοιλιακούς μας λες και ψάχνουμε το Άγιο Δισκοπότηρο και, φυσικά, ανεβάζουμε stories. Γιατί αλλιώς δεν μετράει.

Η πόλη γεμίζει με ανθρώπους που περπατούν λες και κουβαλάνε αόρατους αλτήρες στα χέρια, με βλέμμα σφιγμένο από υπερβολική συγκέντρωση στην αύρα τους. Τα παγκάκια έχουν καταληφθεί από τύπους που κάνουν dips, τα κάγκελα από ανθρώπους που δοκιμάζουν αν μπορούν να εκτελέσουν κωλοτούμπες στο πουθενά, και το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο από ιδρωμένα αγαλματάκια που κλέβουν selfies με φόντο τον ιδρώτα τους.

Μήπως πρέπει να το δεις αλλιώς; Ναι. Μπορείς να το δεις σαν μια νέα θρησκεία. Εσύ και εγώ μπορεί να είμαστε αιρετικοί, αλλά δεν πειράζει. Κάπου, σε κάποιο γωνιακό γυμναστήριο του Ζωγράφου, ένας personal trainer προσεύχεται για τις χαμένες μας ψυχές.