Είναι καλοκαίρι στην Ελλάδα. Τα τζιτζίκια τσιρίζουν, οι τοίχοι λιώνουν, και το σώμα σου έχει μπει σε μόνιμη λειτουργία air fryer. Ένα κύμα απελπισίας σε κατακλύζει – όχι επειδή έμεινες από λεφτά, σχέση ή διάθεση (αυτά έχουν τελειώσει από Πάσχα), αλλά επειδή… ΧΑΛΑΣΕ ΤΟ AIR CONDITION.
Κι εδώ ξεκινάει η πιο τραγικά ηρωική αποστολή της εποχής: να βρεις ψυκτικό.
Ο ψυκτικός το καλοκαίρι δεν είναι άνθρωπος. Είναι έννοια μεταφυσική. Είναι σαν τον γείτονα που δεν κάνει φασαρία: έχεις ακούσει ότι υπάρχει, αλλά ποτέ δεν τον βλέπεις.
Κι αν τον δεις, δεν είναι σίγουρο ότι είναι αυτός.
Γιατί το καλοκαίρι, ξαφνικά, όλοι είναι ψυκτικοί.
– “Ο ξάδερφός μου είναι ταξιτζής αλλά πιάνει και τα ψυγεία, άμα θες”
– “Ο ηλεκτρολόγος μας κάνει και συντηρήσεις, καθάρισε ένα πριν 3 χρόνια και δεν ξανακούνησε”
– “Έχω έναν υδραυλικό που φτιάχνει και air condition, με τον ίδιο σουλινάρι πιάνει και σωλήνα και φίλτρο”
Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις: ο ψυκτικός δεν έρχεται. Ο ψυκτικός μεταμφιέζεται.
Κι αν το σηκώσει κάποιος όντως επαγγελματίας;
Πας να τηλεφωνήσεις. Η φωνή του έχει μια χροιά ταλαιπωρίας, από εκείνες που κουβαλούν ταυτόχρονα τη ζέστη 47 νοικοκυριών, 12 καταστημάτων και 4 σούπερ μάρκετ.
– “Έλα φίλε… τι έχει το κλιματιστικό;”
– “Δεν ανοίγει καν.”
– “Μπορώ… σε 17 μέρες. Εκτός κι αν θες να πεθάνεις πρώτος και μετά να το κοιτάξω στον ύπνο σου.”
Αν είσαι τυχερός, σου λέει “θα περάσω κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα”, που μεταφράζεται:
θα εμφανιστώ τυχαία, ώρα 14:53, όταν δεν είσαι σπίτι, θα αφήσω ένα καμένο τσιγάρο στην είσοδο και θα χαθώ για πάντα.
Ο ψυκτικός το καλοκαίρι δεν περπατάει. Τρέχει. Τρέχει από ταράτσα σε ταράτσα, σέρνει σκάλα πιο ψηλή απ’ την ελπίδα σου, ανεβαίνει μεσα στη μασχαλόθερμη της πόλης, μέσα στη βαβούρα των “κύριε, είναι κατεπειγόντως, έχουμε παιδί με κρίσεις” (ενώ ο “πατέρας” έχει πεθάνει ήδη από την πείνα και την τρέλα του θερμοκηπίου στο σαλόνι).
Και δεν είναι μόνο αυτό:
Κάθε πελάτης είναι και μια διαφορετική ψυχoλογική δοκιμασία.
Από τη θεία που θέλει καθαρισμό και ρύθμιση “αλλά ΜΗΝ αγγίξεις τίποτα”, μέχρι τον φοιτητή που έχει αγοράσει μεταχειρισμένο κλιματιστικό από marketplace και ρωτάει “γιατί δεν δουλεύει” – επειδή φίλε μου το air condition σου είναι φούρνος μικροκυμάτων με καλώδιο HDMI.
Ο ψυκτικός το καλοκαίρι είναι ο Χριστός της εποχής μας. Μπαίνει σε σπίτια, βλέπει όσα δεν θα έπρεπε, ιδρώνει σε όλα τα επίπεδα και πληρώνεται με “έλα ρε φιλαράκι, βάλε κάτι παραπάνω να κεράσουμε καφέ”.
Όχι καφέ. Ψυχοθεραπεία του πρέπει. Και διακοπές. Μόνιμες.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα πεις “πού στο καλό είναι όλοι οι ψυκτικοί;”, απλά θυμήσου:
τρέχουν, φίλε. Όχι μαραθώνιο – σταυροφορία.
Για κάθε βίδα που βιδώνουν, αποσυνδέεται κι ένα κομμάτι της ψυχής τους.
Για κάθε air condition που σώζουν, ένα άλλο τους καταπίνει με βραχυκύκλωμα.
Κι όμως συνεχίζουν.
Γιατί το καλοκαίρι είναι πολλών ειδών.
Αλλά μόνο ένα επάγγελμα έχει καρδιά και πνευμόνια από φρέον:
ο ψυκτικός.