Αν κάποιος ήθελε να μάθει τι σημαίνει θεσμική ασυνεννοησία, ας μην πάει σε σεμινάρια. Ας κάνει μια βόλτα στο Ζωγράφου. Εκεί, για τρεις μέρες, τα σκουπίδια δεν ήταν απλώς σκουπίδια. Ήταν θεσμοί με άποψη, σταθερές αξίες, τα μόνα πράγματα που βρέθηκαν στη θέση τους με συνέπεια. Οι κάδοι γέμισαν, οι δρόμοι ξέφυγαν, και κάπου ανάμεσα σε σακούλες, τρωκτικά και Facebook γκρινια, ο Δήμος κατάφερε κάτι μοναδικό: να μην ξέρει κανείς τι συμβαίνει, αλλά όλοι να έχουν γνώμη γι’ αυτό.

Ξεκινάμε από το επίσημο: ο Δήμος Ζωγράφου ανακοίνωσε ότι… δεν έγινε αποκομιδή. Ευχαριστούμε για την επιβεβαίωση του προφανούς. Όπως θα έλεγε κι ένας μετεωρολόγος: «αν βραχείτε, φταίει η βροχή».
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ανακοίνωση, το ζήτημα οφείλεται στο νέο πρόγραμμα εργασίας. Κάποιες βάρδιες άλλαξαν και… κάπου εκεί κόλλησε το σύμπαν. Προφανώς, το σύμπαν του Ζωγράφου. Στο δικό μας, τα σκουπίδια απλά μαζεύονται.

Από την άλλη, τα ΜΜΕ μιλούν για ασφυκτική κατάσταση στους δρόμους.
Σα να πρόκειται για περιβαλλοντική εγκατάσταση υψηλής αισθητικής. Θα μπορούσε να γίνει και τουριστικό αξιοθέατο:
«Ζωγράφου: Η πόλη που μυρίζει πρωτοβουλία.»
Με ξεναγήσεις, ξεχωριστή εμπειρία στον δρόμο της Γρηγορίου Αυξεντίου, όπου κάθε σακούλα σκουπιδιών διεκδικεί καλύτερη θέση σαν δημότης σε σειρά προτεραιότητας.

Στο ενδιάμεσο, οι εργαζόμενοι καθαριότητας διαμαρτύρονται για τις αλλαγές βαρδιών.
Και εδώ είναι που το πράγμα γίνεται υπέροχο: ο Δήμος δηλώνει ότι δεν υπάρχει απεργία, ενώ το Σωματείο εξηγεί γιατί ουσιαστικά… υπάρχει.
Δεν γνωρίζουμε αν οι εργαζόμενοι απεργούν, αν αρνούνται, αν περιμένουν, αν σκέφτονται, αν απλώς είναι κουρασμένοι..
Ξέρουμε όμως ότι τα σκουπίδια είναι ακόμα εκεί. Εκείνα δεν παρερμηνεύονται.

Και στη σκηνή μπαίνει ο πιο δραματικός ρόλος: ο δημότης. Αυτός που απαιτεί λύσεις, αλλά πετάει τις σακούλες έξω από τους κάδους «γιατί ήταν γεμάτοι». Το λογικό επιχείρημα του αιώνα: «δεν χωράει μέσα, ας το βάλω δίπλα, ώστε να χωρέσει λιγότερο». Στα social media, οι κάτοικοι γίνονται ρεπόρτερ, νομοθέτες, επιδημιολόγοι και συνταγματολόγοι καθαριότητας.
Ποθενά αλλού δεν συναντάς τόσο ειδικούς σε τόσο λίγα τετραγωνικά.

Και κάπως έτσι, μέσα στις ανακοινώσεις, τις αντι-ανακοινώσεις, τις εργατικές ενστάσεις, τις δημοτικές διευκρινίσεις, τις καταγγελίες των κατοίκων και τους διαγωνισμούς «ποιος φταίει λιγότερο», έχουμε μια αλήθεια:
κανείς δεν μιλάει μεταξύ τους. Μόνο γι’ αυτούς.

Στον Δήμο Ζωγράφου, η αποκομιδή έχει προχωρήσει.
Όχι των σκουπιδιών∙ των ευθυνών.

Επίλογος για όποιον αντέχει

Τελικά, το μόνο πράγμα που λειτούργησε ρολόι ήταν η συλλογική μας ανικανότητα να συνεννοηθούμε για το αυτονόητο: να μην ζούμε μέσα στα σκουπίδια. Τα οποία, ίσως, υπομονετικά περιμένουν κάποια λύση. Όπως περιμέναμε κι εμείς.

Μέχρι τότε, ας τους χαρούμε. Είναι τα πιο σταθερά δημόσια έργα που διαθέτουμε.