(ή αλλιώς: Πώς να πληρώσεις νοίκι όσο ένα iPhone και να το λες κι ευχαριστώ)

Έλα να το παραδεχτούμε όλοι μαζί, πριν ξεκινήσουμε: στου Ζωγράφου, σπίτι για φοιτητή δε βρίσκεις. Ή μάλλον βρίσκεις, αρκεί να δεχτείς ότι θα δίνεις ένα σκασμό λεφτά για κάτι που πριν 15 χρόνια θα νοικιαζόταν για αποθήκη. Κι αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι «όλα είναι θέμα σωστού timing», καλωσήρθες στο παιχνίδι που λέγεται “Ελληνική αγορά ακινήτων 2025”: λίγοι παίκτες, πολλές τρύπες και νοίκια που ανεβαίνουν πιο γρήγορα κι απ’ την τιμή του καφέ.

Για να τα βάλουμε κάτω: η μέση τιμή στο Ζωγράφου παίζει γύρω στα 10,96 ευρώ το τετραγωνικό. Αυτό σημαίνει ότι ένα στούντιο των 30-35 τετραγωνικών (δηλαδή κλασικό φοιτητικό κλουβί) θα το βρεις στα 400 με 550 ευρώ. Αν θες κάτι μεγαλύτερο, τύπου δυάρι, το πράγμα αγριεύει: 450 με 700 ευρώ, αναλόγως πατώματος, γειτονιάς και το αν υπάρχει air condition (και πόσο αρχαίο είναι). Και κάπου εδώ, σε περίπτωση που αναρωτιέσαι: «Μα καλά, δεν υπάρχουν πιο φθηνές επιλογές;», να σου πω: υπάρχουν. Αλλά είναι υπόγεια. Σκοτεινά, υγρά, γεμάτα φουσκωμένους τοίχους και μούχλα σε σημεία που ούτε ο Μάρβελ δεν έχει φανταστεί. Με τιμή; 320-360 ευρώ για ένα «κατάλυμα» που θα σε πείσει ότι η ασθένεια του αιώνα είναι η αλλεργία στη μούχλα.

Η ειρωνεία, βέβαια, είναι πως ακόμη κι αυτά τα υπόγεια φεύγουν πιο γρήγορα απ’ όσο τελειώνει το πακέτο δεδομένων σου. Γιατί η ζήτηση είναι τέτοια που οι ιδιοκτήτες σου ζητάνε λεφτά πριν δεις καν το σπίτι. Μην σου φανεί παράξενο να ακούσεις το θρυλικό: «Μπορείς να το δεις, αλλά να ξέρεις έχω κι άλλους 5 που περιμένουν». Και τότε καταλαβαίνεις ότι στο Ζωγράφου, το παιχνίδι δεν είναι ποιος θα βρει σπίτι. Είναι ποιος θα προλάβει να πληρώσει πρώτος.

Ας μιλήσουμε και για τα κριτήρια του καλού σπιτιού: αν θες φως, όροφο πάνω από ισόγειο και κάτι που να μη μυρίζει πετρέλαιο καλοκαίρι, το κόστος ανεβαίνει κατευθείαν κοντά στο πεντακοσάρικο. Αν, δε, ζητήσεις και καμία πολυτέλεια τύπου κουζίνα που να μη στάζει ή μπάνιο που δεν μοιάζει με χημική τουαλέτα, μάλλον θα πρέπει να ζητήσεις δάνειο από τον μπαμπά.

Υπάρχει, φυσικά, και η “λύση” της συγκατοίκησης. Δηλαδή να βρεις έναν άνθρωπο (ή μάλλον, να ανεχτείς έναν άνθρωπο) ώστε να μοιραστείτε το κόστος και να γλιτώσεις από τη μαχαιριά των 500 ευρώ. Στην πράξη αυτό σημαίνει δυάρι στα 700 ευρώ, οπότε 350 ευρώ ο καθένας, και μετά βλέπουμε ποιος καθαρίζει το μπάνιο και ποιος βάζει ρολόι στη ΔΕΗ στο όνομά του. Ρομαντικά πράγματα.

Και φυσικά, ας μην ξεχνάμε την “παράδοση” της περιοχής: αγγελίες σε κολώνες, σε στάσεις λεωφορείου, σε πινακίδες δρόμων. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να βρεις κάτι που να μην έχει ακόμα βγει στο ίντερνετ – κι άρα δεν το έχουν προλάβει 100 ακόμα φοιτητές. Γιατί τα site ακινήτων είναι χρήσιμα, αλλά αν θες πραγματικά να προλάβεις κάτι καλό, θες ποδαρόδρομο και ματιές στις πολυκατοικίες.

Και πες ότι το βρήκες. Τότε ξεκινάει ο δεύτερος γύρος: οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών. Ζητάνε δύο εγγυήσεις, τρεις προκαταβολές, χαρτί από τη μάνα σου ότι δουλεύει, και bonus μια αναφορά ποινικού μητρώου. Αν, δε, πεις ότι είσαι φοιτητής; Ετοιμάσου για βλέμμα «και ποιος θα πληρώνει;». Θέλουν φοιτητές, αλλά μόνο αν πληρώνει ο δημόσιος υπάλληλος γονιός στο background. Αλλιώς, καλύτερα να το νοικιάσουν σε ζευγάρι τριαντάρηδων ή σε ξένο για Airbnb.

Γιατί, να μη γελιόμαστε, αυτή είναι η μεγάλη εικόνα: το Ζωγράφου έχει γίνει οριακά ακριβότερο και από Κυψέλη, Γκύζη, Νέο Κόσμο, γιατί όλοι οι φοιτητές το κυνηγάνε και παράλληλα παίζουν οι ιδιοκτήτες το παιχνίδι “ας το δώσω σε τουρίστα να βγάλω διπλά”. Κάπως έτσι, οι τιμές σκαρφαλώνουν και κανείς δεν τις κατεβάζει.

Το χειρότερο; Αυτή τη στιγμή οι τιμές αυξάνονται κατά 13-16% τον χρόνο. Ναι, κάθε χρόνο, το ίδιο κλουβί κοστίζει λίγο παραπάνω. Κι εσύ που το σκέφτεσαι: «θα περιμένω να πέσουν», καλύτερα να περιμένεις την Ανάσταση του Λαζάρου – πιο πιθανό να ξαναγίνει θαύμα παρά να πέσουν οι τιμές στο Ζωγράφου.

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο μεγάλο ερώτημα: “Τι κάνω;”
Η απάντηση, φίλε φοιτητή, είναι απλή:

• Ψάξε νωρίς.
• Μην ελπίζεις σε θαύματα.
• Μάθε να ζεις σε λίγο μικρότερο χώρο απ’ όσο φανταζόσουν.
• Και αν μπορείς, βρες παρέα.

Γιατί στην τελική, το σπίτι στο Ζωγράφου δεν είναι το κτίριο – είναι το ότι είσαι κοντά στη σχολή, στις μπύρες, στους φίλους και στη φοιτητική ζωή που δεν θα ξαναέρθει. Αλλά τουλάχιστον, ας μη σου κοστίσει και τον μισό μισθό της μάνας σου.

Καλή τύχη – θα την χρειαστείς.
Κι αν τη βρεις, κέρασέ μας να το γράψουμε, μπας και πάρουμε θάρρος κι οι υπόλοιποι.