Άλλο ένα πρωί στου Ζωγράφου. Ο ήλιος καίει τα πάντα, το θερμόμετρο λιώνει, τα κουνούπια καπνίζουν μόνα τους, και –μαντέψτε– χτύπησε 112 για φωτιά στην Πολυτεχνειούπολη. Για ακόμη μία φορά. Για ακόμη ένα καλοκαίρι. Για ακόμη ένα «κανείς δεν ξέρει».

Μυρίζει καμένο το πράγμα. Όχι μόνο κυριολεκτικά – αν και καιγόμαστε στο real time. Μυρίζει και λίγο πολιτισμένη αδιαφορία, οργανωμένη αποσάθρωση και ένα άρωμα εμπρησμού με νότες ανάπτυξης.

Τι φταίει;

Α! Εδώ γελάμε. Ή μάλλον… κλαίμε και γελάμε, σαν να διαβάζουμε δελτίο τύπου του ΔΕΔΔΗΕ μετά από blackout.

Μήπως φταίει η Κλιματική Αλλαγή;

Ναι βρε κουτά, φυσικά και φταίει η κλιματική αλλαγή. Ο Πλανήτης αγανάκτησε με τους φοιτητές της Πολυτεχνειούπολης που τολμούν να διαβάζουν και αποφάσισε να τους ψήσει ζωντανούς. Το μικροκλίμα εκδικείται. Ή μάλλον, έτσι μας λένε για να μη ρωτήσουμε τίποτα πιο ενοχλητικό.

Μήπως φταίει ο ΔΕΔΔΗΕ;

Τι εννοείς, «παμπάλαια καλώδια που σέρνονται ανάμεσα από ξερά χόρτα σαν φυτίλια;» Πότε πρόλαβες να γίνεις ειδικός στα ενεργειακά; Ο ΔΕΔΔΗΕ έχει σχέδιο. Το ‘χει γράψει κάπου, σε κάποιον φάκελο, κάπου στα κεντρικά – αρκεί να μην έχει πάρει φωτιά και ο φάκελος.

Μήπως θέλουν να βάλουν Ανεμογεννήτριες;

Αχ, μην είστε καχύποπτοι. Ποιος θα ήθελε δασικές εκτάσεις με μηδενικά εμπόδια στην καρδιά της Αθήνας; Ποιος θα ήθελε να «ξεχαστεί» ένα πανεπιστήμιο με τεράστια ακίνητη περιουσία, να καεί λίγο για να… μεταμορφωθεί σε «Πάρκο Καινοτομίας» ή «Οικολογική Μητροπολιτική Γειτονιά» με κάρτα εισόδου; Λέμε τώρα….

Δεν έχουμε αποδείξεις. Μόνο καπνούς.

Εμπρησμός;

Εμ, τώρα μιλάς σοβαρά. Γιατί πού αλλού να εκτονωθεί ο τυχαίος εμπρηστής του Ιουλίου; Να πάει στη Βαρυμπόμπη; Εκεί τα κάψανε πρόπερσι. Τώρα έχει… rotation.

Φταίει όμως και κάτι άλλο.

Η μνήμη μας. Η απάθεια. Η κανονικοποίηση του «όλα καίγονται κάθε χρόνο και δεν τρέχει τίποτα». Φταίει που το 112 πλέον δεν τρομάζει. Είναι απλώς ένα ακόμα notification δίπλα στο TikTok και στο efood.

Και φταίει και που θα τελειώσει κι αυτή η φωτιά, θα καθαρίσουν πάλι κάτι εθελοντές, θα έρθει ένας Δήμαρχος με το drone του και θα μας πει ότι όλα είναι υπό έλεγχο.

Και μετά;
Τίποτα. Μόνο αποκαΐδια, πλαστικά κορδελάκια ασφαλείας και ένα μέλλον που το βλέπουμε μέσα από καπνούς.

Τελικά, τι καίγεται στου Ζωγράφου;

Όχι μόνο η Πολυτεχνειούπολη. Καίγεται και η αξιοπιστία. Η πρόληψη. Η σοβαρότητα.
Καίγεται και κάθε τελευταίο φύλλο ανοχής που έχει απομείνει σε μια περιοχή που κάποτε τη λέγανε «φοιτητούπολη» και τώρα τη λένε “επενδυτική ευκαιρία”.

Καίγεται, τέλος, και η υπομονή μας. Αλλά ευτυχώς, αυτό δεν πιάνει φωτιά. Αυτό εκρήγνυται.