Ξυπνήσαμε κι εμείς ένα πρωί στον Δήμο Ζωγράφου και αποφασίσαμε να βάλουμε τάξη στα σκουπίδια μας. Όχι, δεν μιλάμε για τα σκουπίδια που βγαίνουν κάθε τέσσερα χρόνια και ξαναμαζεύονται στις κάλπες. Μιλάμε για τα κανονικά, αυτά που μυρίζουν και φαίνονται.

Το 2019 λοιπόν το Δημοτικό Συμβούλιο, σε μία από αυτές τις συνεδριάσεις που συχνά δεν θυμάται ούτε ποιος μπήκε ούτε ποιος βγήκε, αποφάσισε τον Κανονισμό Καθαριότητας. Ένα εγχειρίδιο επιβίωσης ανάμεσα σε σακούλες, κάδους, ογκώδη, ειδικά και τοξικά απορρίμματα που δεν είναι πάντα οι γείτονες.

Ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος (λέμε τώρα):
– Βάζεις τα σκουπίδια σου σε σακούλα, τα πετάς στον κάδο, όχι δίπλα, όχι πάνω, όχι «δεν πρόλαβα».
– Έχεις παλιό στρώμα ή σπασμένη ντουλάπα; Δεν τα αφήνεις στο πεζοδρόμιο να «τα πάρει ο αέρας». Παίρνεις το 15305, πληρώνεις τέλος, και τότε ίσως τα πάρει ο Δήμος.
– Έχεις λάδια, μπαταρίες, τοξικά; Δεν τα βάζεις στον κάδο, γιατί ο κάδος δεν είναι θυσιαστήριο για όλα όσα δεν θες στη ζωή σου.

Η φάση είναι «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Όχι, δεν είναι ιδέα για νέο ριάλιτι· είναι κανονισμός: αν πετάξεις σκουπίδια όπου να ’ναι, αν κάνεις τον κάδο γκράφιτι ή τον σπρώχνεις να παρκάρεις, το πρόστιμο έρχεται – και διπλασιάζεται αν δεν βάλεις μυαλό.
Τίμιο; Ίσως. Αποτελεσματικό; Ε, αυτό θα το δούμε.

Γιατί ο Δήμος κάνει το κομμάτι του:
– Καθαρίζει δρόμους, άλση, πλατείες.
– Κανονίζει προγράμματα ανακύκλωσης (αν και τα μπλε καπάκια τα ξέρουν περισσότεροι από τους μπλε κάδους).
– Ενημερώνει (ή τουλάχιστον προσπαθεί).

Από την άλλη, οι πολίτες:
– Πρέπει να θυμούνται το πρόγραμμα αποκομιδής.
– Να μην αφήνουν τις σακούλες για σουβενίρ στο πεζοδρόμιο.
– Να μην κάνουν την πόλη πίστα ανακύκλωσης τύπου «ό,τι βρω το πετάω όπου βρω».

Κι αν αναρωτιέσαι ποιος θα το ελέγχει όλο αυτό;
Υπάρχει επιτροπή, υπηρεσία καθαριότητας, δημοτική αστυνομία. Ναι, υπάρχουν. Και έχουν το δικαίωμα να γράφουν πρόστιμα.

Κι αν πιστεύεις ότι «σιγά μην το δουν», σκέψου μόνο πόσο γκαντέμης μπορεί να είσαι την ημέρα που θα το δουν.

Γιατί τελικά, η καθαριότητα στον Δήμο Ζωγράφου δεν είναι θέμα μαγείας, αλλά θέμα απόφασης. Απόφασης να μην τα περιμένεις όλα από τον Δήμο, αλλά ούτε και να αδιαφορείς πλήρως μέχρι να σου έρθει το ραβασάκι με το πρόστιμο.

Μια πόλη καθαρή δεν χρειάζεται μόνο κανονισμό.
Χρειάζεται λίγη συνείδηση, λίγη υπομονή και, αν όλα αποτύχουν, λίγο φόβο προστίμου.

Επόμενο θέμα: πόσοι έχουν διαβάσει έστω την πρώτη σελίδα του κανονισμού;.
(Υπόσχεση: ούτε εμείς, αλλά είπαμε τουλάχιστον να τον συνοψίσουμε…)