Άγιος Βαλεντίνος: Η Γιορτή της Αγάπης (ή του Υπαρξιακού Κενού)

Ω, η 14η Φεβρουαρίου! Η μέρα που οι βιτρίνες βάφονται κόκκινες, τα ανθοπωλεία τρέχουν με χίλια και οι σοκολατοβιομηχανίες κάνουν πάρτι. Μια γιορτή γεμάτη έρωτα, πάθος και… βαθιά υπαρξιακή κρίση. Γιατί αν κάτι χαρακτηρίζει πραγματικά τον Άγιο Βαλεντίνο, δεν είναι η αγάπη, αλλά το ξεκάθαρο χάσμα μεταξύ ανδρών, γυναικών και όλων των υπόλοιπων που κοιτάζουν όλο αυτό το πανηγύρι με ένα μείγμα απορίας και ελαφριάς δυσπεψίας.

Για τις γυναίκες:

Για τις περισσότερες, ο Βαλεντίνος είναι το ultimate τεστ σχέσης. Θα της πάρει δώρο; Θα την πάει κάπου ρομαντικά; Θα θυμηθεί καν ότι είναι 14 Φεβρουαρίου ή θα πει πάλι ότι “είναι απλά μια εμπορική γιορτή”; (Αχ, κλασικό.) Αν ο καλός της δεν ανταποκριθεί στα βασικά standard του Βαλεντίνου, τότε καταδικάζεται στο συναισθηματικό limbo των «Δεν με προσέχεις πια», «Δεν έχεις ρομαντισμό» και του απόλυτου horror της ατάκας «Δεν έχω τίποτα, καλά είμαι».

Για τους άντρες:

Για τους άντρες, η 14η Φεβρουαρίου είναι κάτι ανάμεσα σε escape room και εξετάσεις Φυσικής Κατεύθυνσης. Πρέπει να λύσουν τον γρίφο «τι θέλει η κοπέλα μου» (spoiler: ούτε αυτή ξέρει), να βρουν ένα δώρο που να μην είναι ούτε υπερβολικό ούτε φτηνιάρικο, και να κάνουν κράτηση τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν, αλλιώς καταλήγουν να τρώνε σε fast food, προσπαθώντας να πουλήσουν τη φάση ως «εναλλακτική ρομαντικότητα».

Για τα LGBTQ+ άτομα:

Η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ έχει άλλη σχέση με τον Άγιο Βαλεντίνο. Κάποιοι το γιορτάζουν, κάποιοι το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και άλλοι απλά το αντιμετωπίζουν σαν μια ακόμη μέρα όπου πρέπει να ανέχονται straight couples να ανεβάζουν cheesy stories στα social. Παράλληλα, οι queer σχέσεις που ακόμα δεν έχουν περάσει το στάδιο του public announcement περνούν μια μικρή δοκιμασία: «Θα πάμε έξω χέρι-χέρι ή θα καταλήξουμε να γιορτάσουμε διακριτικά με Netflix και ντελιβερά;»

Για τους μόνους (ή τους συναισθηματικά κενούς):

Και πάμε στο αγαπημένο μου target group. Τους ανθρώπους που είτε είναι μόνοι, είτε –ακόμα χειρότερα– είναι σε σχέση, αλλά νιώθουν πιο μόνοι κι από ακυκλοφόρητο single του Justin Bieber. Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι ένα όνειδος γι’ αυτούς. Είναι σαν να βλέπεις όλο τον κόσμο να χορεύει κι εσύ να κάθεσαι ακίνητος στη μέση της πίστας. Είτε τρως το γλυκό σου μόνος στο σπίτι, είτε κάθεσαι σε ένα fancy δείπνο με κάποιον που σε κάνει να νιώθεις λιγότερη ζεστασιά απ’ ό,τι μια χαλασμένη σόμπα στο μπαλκόνι, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένα τεράστιο υπαρξιακό κενό που ούτε τα τριαντάφυλλα ούτε οι σοκολάτες μπορούν να γεμίσουν.

Και μετά;

Στις 15 Φεβρουαρίου, όλα γίνονται και πάλι φυσιολογικά. Τα λουλούδια μαραίνονται, οι καρδούλες μαζεύονται, οι άντρες αναστενάζουν με ανακούφιση, οι γυναίκες επιστρέφουν στο debate αν τελικά είναι χαρούμενες στη σχέση τους, και οι singles γυρνάνε στην κανονική τους ουδέτερη δυστυχία χωρίς να τους το τρίβει κανείς στη μούρη.

Μέχρι την επόμενη χρονιά… που όλοι θα ξανακάνουμε τα ίδια.